در روایات فرق هایی برای امامان (ع) و پیغمبر اکرم (ص) بیان شده است که ما به جهت اختصار فقط اجمالی از آن را گزارش می کنیم و کاربر محترم را به مطالع? منابع تفسیری و کلامی ارجاع می دهیم.
فرق اول:
از اخبار استفاده می‏شود که امام تشریع کننده نیست. احکام و قوانین شریعت و حلال و حرام به او وحی نمی‏شود. بلکه احکام و قوانین دین بطور کامل بر پیغمبر اکرم نازل شده و آن حضرت هم بعض آنها را که لازم بوده در اختیار مسلمانان قرار داده امّا همه آنها را بطور کلی تعلیم علی بن ابی طالب(ع) نمود. حضرت علی هم تمامی آنها را کتبی و شفاهی در اختیار امام بعد از خودش قرار داد. و به همین کیفیت از هر امامی به امام دیگر انتقال یافت تا کنون که در اختیار امام دوازدهم می‏باشد.
فرق دوم:
پیغمبر رسما با عالم غیب تماس می‏گیرد و فرشته وحی را مشاهده می‏نماید و ملکوت جهان هستی را رؤیت می‏کند لیکن ارتباط امام به چنین مرتبه نیست. امام فرشته را مشاهده نمی‏کند، بلکه مطالب در دلش القا می‏شود، یا صدای فرشته وحی به گوشش می‏رسد، و بدینوسیله حقائق و واقعیات را درک می‏کند.
فرق سوم:
پیغمبران مستقیما با جهان غیب تماس می‏گرفتند و حقائق را دریافت می‏نمودند، و در این باره، به تأیید و راهنمایی دیگران نیازی نداشتند، لیکن ائمه اطهار به تأییدات و تقویت و راهنمایی پیغمبر احتیاج داشتند.